قدمت نژاد اسب عرب به هزاران سال قبل بر میگردد. زیبایی چشمگیر و خلق و خوی آنها سبب شده به نژادی محبوب در طی زمان تبدیل شوند. اسب های عربی هوش ، روحیه، ظرافت و وقار خود را به تمامی نژاد های اسب لایت که در حال حاضر وجود دارند بخشیده اند. بسیاری از نژادهای pony و warmblood در میان نیاکانشان به عنوان اسب های عرب ورزشی به حساب می آیند.
به طور کلی نژاد اسب عرب دارای ویژگی های زیر می باشد :
وزن: ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ پوند
ارتفاع: بین ۵۶ تا ۶۴ اینچ
ساختار: بدنی لاغر و جمع و جور، سر کوچک و گوه شکل، گردن دراز و قلمی
مناسب برای: صاحبان و سواران با تجربه
طول عمر: ۳۰ سال
سر: ترجیحا کوچک، نیمرخ آن به طرز فاحشی تا زیر سطح چشم به صورت مقعر جلوه می کند؛ پوزه کوچک و سوراخ بینی بزرگ که در حین فعالیت بزرگتر می شود؛ چشمانی درشت، گرد، رسا ، که به خوبی از هم فاصله دارند . فاصله ی نسبتا کوتاهی بین چشم ها و پوزه وجود دارد، و فک بزرگی دارد.
دارای گوش هایی کوچک : ( در نر ها کوچک تر از ماده ها)، باریک و زیبا که انحنای ان کمی به سمت داخل خمیده شده است.
گردن : بلند و قوس دار، ارتفاع و کشیدگی خوب در قسمت withers (جلوگاه گردن، قسمت واقع بین استخوانهای کتف)
کمر: دارای کمر کوتاه
ترک یا کفل: نسبتا مسطح
دم : دارای دم طبیعی بلند که از پشت بسیار صاف به چشم میاد.
خصوصیات فوق ویژگی های موجود در اسب عرب خالص را نشان می دهد.
اگرچه زمان دقیق شروع پیدایش نژاد اسب عرب ، میان ماسه های صحرای تاریح پنهان است، اکثر متخصصان بر این عقیده اند که به وجود آمدن نژاد اسب عرب از شبه جزیره ی عربستان شروع شده است . قبایل بدوئین نشانه های شروع تاریخ مشترک خود را با این اسب ها را با توجه به سوابق دقیق اجدادی و شجره نامه ها تا 3000 سال قبل از میلاد مسیح پیدا کرده اند. سرسختی این نژاد نتیجه ای از آب و هوای سخت بیابانی ، کویری و زمین هایی است که در آن تکامل یافته اند.
این اسب ها برای جابه جایی، باربری و سواره نظام جنگی استفاده می شدند. این اسبها چنان با ارزش بودند که برخی از نگهبانان آنها را شب ها، برای گرما و محافظت، در چادرهای خانواده های خود قرار می دادند.
سرانجام ، اسبهای عرب به دلیل جنگ و تجارت در سراسر اروپا و کم کم در تمام جهان گسترش یافتند. چنگیزخان، ناپلون بناپارت، جورج واشنگتون و اسکندر کبیر جزو شخصیت هایی تاریخی هستند که صاحب اسب های عرب بودند. و پیامبر اسلام از پیروان خود خواست که با اسب های عرب خود با مهربانی و احترام رفتار کنند. این نژاد در دهه ۱۷۰۰ وارد ایالات متحده شدند. و در سال ۱۹۰۸ ، دفتر ثبت اسب عربی آمریکا تأسیس شد.
اسب های عربی در مقایسه با بسیاری از اسبهای سواری از نظرقامت و ارتفاع کوچکتر هستند. به طور میانگین اندازه ی آنها بین ۵۶ تا ۶۴ اینچ هستند. وزن آنها به طور میانگین بین ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ پوند است. پرورش انتخابی باعث ایجاد استحکام بیشتر در این نژاد شده است ، اما همه ی آنها به طور کلی از نظر ظاهری و جسمی خصوصیات عمومی این نژاد را دارا هستند.
انجمن اسب های نژاد عرب آنها را با رنگ هایی مثل سرخ مایل به قهوه ای، خاکستری، شاه بلوطی، سیاه و سرخ تیره(Roan) قابل تشخیص دانسته است. اسب های عرب می توانند همچنین لک و خال های سفید روی صورتشان یا ساق سفید داشته باشند
بعضی از گونه های bloodline به خاطر ظواهر خاصشان مثل ساق های بلند سفید یا صورت سفید در شاخه ی Crabbet bloodline شناخته شده هستند. Sabino یک نوع الگو وطرح سفید رنگ بر روی پوست و کت هست و تنها الگو و طرح شناسایی شده در نژاد اصیل اسب عرب است. رنگ پوست اسب عربی سیاه است جدا از مارک و نشانه های سفید رنگ که در آن دیده میشود. رنگدانه های سیاه از اسب در مقابل افتاب سخت کویر محافظت میکند
در حالی که آنها اجداد بسیاری از اسب های امروزی هستند ، بسیاری آنها را از دیگر نژاد ها مجزا می دانند. اسب های عربی به خاطر گردن بلند و قوسدارشان و همچنین دم بلندی که دارند معروف هستند. آنها یورتمه رفتنشان شناور است و سواری نرمی با توجه با سایزشان دارند. آنها همچنین برای استقامتی که دارند مشهور هستند و همین امر باعث می شود در ورزش های سوارکاری بسیار مدعی و رقابتجو باشند.
اسب های عرب تا حد زیادی به دلیل خصوصیات استقامتی و ورزشکاری خود ، حتی در شرایط سخت نیز پرورش می یابند. بدن های جمع و جورشان به آنها تعادل و قدرت می بخشد. و به همین دلیل ، اسب های عرب تقریباً در هر رشته ی اسب سواری برتری دارند. این اسب ها برای مسابقات طولانی چند مرحله ای بهترین انتخاب هستند و قادر به پیمودن مسیر های طولانی در زمین های چالش بر انگیز با گرمای شدید هستند. و برای کار با اسب در مزرعه هم استفاده می شوند.
اسب های عرب در رژیم غذایی خود به یک تعادل سالم بین کربوهیدرات ها ، پروتئین ها ، چربی ها ، مواد معدنی ، ویتامین ها و آب نیاز دارند. مانند بیشتر اسب ها ، آنها چمن تازه ، یونجه با کیفیت ، غلات و برخی میوه ها و سبزیجات را می خورند. از آنجا که اجداد آنها از بیابان هایی با غذای بسیار کم آمده بودند ، در واقع ممکن است اسب های عرب نسبت به سایر نژادها با همین اندازه نیاز به مقدار کمتری خوراک سالم برای حفظ وزن سالم خود داشته باشند. اگرچه بسیار حیاتی است که به اسب تان بیش از اندازه غذا ندهید این نکته نیز حائز اهمیت است که مواد غذای مورد نیاز آنها را به میزان لازم تهیه کنید.
اسبهای عرب مستعد ابتلا به چندین اختلال ژنتیکی هستند که به صورت جدی از قابل درمان تا کشنده دسته بندی می شوند.
از نظر رفتاری ، نژاد اسب عرب عموماً با انسانها بسیار اجتماعی برخورد می کنند. اما آنها بسیار باهوش و حساس هستند و می توانند به راحتی توسط مربی اشتباه عادات بد را توسعه دهند. اگرچه آنها غالباً در هنگام تعلیم آموزش های نادرست با شما همکاری نمی کنند ، ولی به طور معمول کار با آنها برای سواران با تجربه آسان است.
اسب های عرب برای سالم نگه داشتن کت و پوست خود نیاز به نظافت منظم دارند. برس کشیدن منظم به خصوص بعد از تمرین باعث توزیع عرق و روغن می شود. و استفاده از یک تقویت کننده مو می تواند به صاف کردن یال و دم آنها کمک کند. علاوه بر این ، بهتراست هر روز برای تمیز کردن سم انها و چک کردن هرگونه صدمه اقدام کنید.
اسب های عرب می توانند همراهان دوست داشتنی ، وفادار و پاسخگو باشند. اما آنها اسب هایی خونگرم و بسیار باهوشی هستند و برای آموزش آنها نیاز به شخصی با تجربه کافی است. شاید یک اسب عربی بالغ تر که به خوب آموزش دیده برای شخصی با دانش محدود در زمینه ی اسب مناسب باشد اگرچه این اسب ها معمولا در دوران طلائیشان فعال و اکتیو باقی می مانند. اسب های عرب نسبت به بسیاری از نژادهای اسب دیگر تمایل دارند که بیشتر مردم محور باشند و از وقت گذراندن با خانواده های انسانی خود لذت می برند. آنها عموماً نژاد سالم و سرسختی هستند و به خوبی با طیف وسیعی از محیط ها سازگار می شوند.
نظرات کاربران ( 0 نظر )