اسب های لایت به چند روش مختلف گروه بندی می شوند. یکی از این گروه بندی ها مربوط به قاره یا کشوری است که از آن سرچشمه گرفته اند. همچنین با توجه به آموزشی که می بیند و کاری که برای آن تربیت می شوند گروه بندی می شوند . در ادامه درباره اسب فریزین بیشتر بخوانید

در رده بندی های استاک(stock type horse که به عنوان احشام برای پرورش، خرید فروش و کار در مزرعه اسفاده میشود)، هانتر(hunter type horse که جزو اسب های ورزشی محسوب میشوند)، و همینطور نوع  “دیگر” طبقه بندی می شوند.  نوع بدن و وضعیت فیزیکی هر اسب به هر رده نسبت داده می شود که طبقه بندی “دیگر” در این بین کمی متفاوت ترند. نوع “دیگر” مربوط به مواردی میشود که به بیش از یک رده میتوانند ارجاع داده شوند.

اسب نژاد فریزین در رده بندی “دیگر” است زیرا دو نوع ترکیب متمایز در آن وجود دارد: نوع سنگین کلاسیک و نوع اسب مدرن تر ورزشی.

تاریخچه اسب فریزین

اسب فریزین در فریزلند توسعه یافته است. فریزلند بخشی در شمال هلند است و به نظر میرسد که از اسب های جنگلی اولیه شکل گرفته اند. شواهد و مدارک نشان میدهد که اسب های فریزین از ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد به وجود آمده اند  مورخ رومی تاسیتوس، به وجود اسب اسب فریزین اشاره کرده و آن را یک اسب قدرتمند و همه کاره تشریح کرده است.

اسب فریزین در قرن ۱۷ در شکل گیری بسیاری از نژادهای دیگر مانند  اسب های Fell و Dale از نژاد پونی و همچنین در نژاد های Shire و  الدنبورگ تأثیرگذار بوده است. در جنگ های صلیبی اسب های فریزین و شوالیه های آلمانی در کنار هم قرار داشتند و در نتیجه تماس فریزین ها با اسب های شرقی، اسب های لایت در این نژاد به وجود آمدند.

در قرن ۱۶ و ۱۷ هنگامی که هلند تحت سلطه ی اسپانیا قرار داشت این اسب ها توسط نژاد های Andalucian و Barb تقویت شدند که این امر سبب افزایش استقامت و دامنه حرکتی بهتر در آنها شد.

برخلاف محبوبیتی که در قرن های ۱۶ و ۱۷ داشتند و تاثیری که بر نژاد های دیگر گذاشته بودند، اسب های فیرزین در اوایل قرن ۲۰ام رو به انقراض رفتند. این امر عمدتا به دلیل محبوبیت اسبهای سنگین تر برای کار های سخت کشاورزی و در نتیجه کاهش استفاده از این گونه بود. تا جایی که در سال ۱۹۱۳ تنها سه راس اسب از این نژاد در فریزلند باقی مانده بود اما خوشبختانه جنگ جهانی دوم سبب نجات این گونه از انقراض آنها شد، وقتی که مردم و به خصوص کشاورزان با کمبود سوخت مواجه شدند دوباره به سوی استفاده از اسب رفتند.برنامه پرورش نژاد جدیدی با استفاده از الدنبورگ نر و این نژاد شکل گرفت.

 ویژگی های اسب فریزین

امروزه اسب های فریزین به سبب رنگ سیاه زیبای خود و یال و دم ضخیم بلندی که دارند شناخته میشوند. آنها معمولاً هیچ علامتی و نشانه ای ندارند ، اگرچه اگر ستاره کوچکی در پیشانی خود داشته باشید ، هنوز هم می توان آنها را فریزین محسوب کرد.آنها دارای مو های نازکی بر روی پاهای کشیده خود هستند که عمدتا آن را نمیتراشند. آنها می توانند از ۱۴.۲ تا ۱۷ اینچ ارتفاع داشته باشند ، اما به طور متوسط ​​حدود ۱۵ اینچ ارتفاع دارند.

آنها جمع و جور و عضلانی هستند ، دارای یک سر خوب و یک گردن ضخیم و قوس دار هستند. امروزه دو نوع ترکیب متمایز وجود دارد: نوع سنگین کلاسیک و نوع اسب مدرن تر ورزشی.

مراقبت از اسب و تغذیه

فریزین ها بخاطر دم و یال بلندی که دارند و همچنین موهای پاهای خود برای نگهداری مناسب و استاندارد و برای اینکه خوب به نظر برسند  نیاز به نظافت زیادی دارند. روش های مراقبت از این موارد عبارتند از:

موهای کوتاه پا یا feathers: برای اینکه موها  تمیز و مرتب دیده شوند و زیبایی پاهای آنها به خوبی به نمایش گذاشته شود، موهای پشت زانو و جلوی ساق را کوتاه کنید. شما باید مو ها را در اطراف پشت مچ دست نخورده نگه دارید اما اگر بیش از حد بر روی زمین کشیده میشوند آنها را کوتاه کنید. برای اینکه دم خوب به نظر برسد ، نوک آن را به طور مساوی برش بزنید تا از کشیدن آن روی زمین جلوگیری کنید.

دم: اگر دم در حدی هم که به زمین کشیده شود بلند نیست، آن را در پایین ترین نقطه به طور مساوی کوتاه کنید تا ضخامت آن در تمام طول دم یکنواخت باقی بماند.

یال: یال در اسب فریزین بلند نگه داشته می شود.  بهتر است یال را بکشید بدین منظور که بلندترین موها را شناسایی و کوتاه کنید تا اینکه به طول دلخواه برسید. باید این کار را مرتباً انجام دهید تا آن را در طول دلخواه حفظ کنید.

آموزش ها و فعالیت ها

اسب فریزین فوق العاده تطبیق پذیر و پر انرژی هستند اگرچه هیکل و فیزیک جسمی درشتی دارند اما به خاطر ظرافت در یورتمه های بلند خود معروف هستند و همچنین داشتن قدرت و چابکی  آنها را تبدیل به اسبی ایده آل میکند. آنها به دلیل داشتن قدرت ، تعادل در حرکت و کنترل بدن ، به عنوان اسب های مناسب برای پرش با مانع بسیار محبوب شده اند. آنها همچنین در اطراف اسب های دیگر نیز بسیار آرام و با ملایمت رفتار می کنند.

فریزین ها همچنین در صنعت فیلم و سرگرمی محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. بیشتر محبوبیت فعلی این نژاد بر میگردد به حضور اسب نری از این نژاد به اسم Othello که در سال ۱۹۸۵ در فیلم Ladyhawke حضور پیدا کرد. فیلم های دیگری هم از جمله Eragon، The Mask of Zorro و ۳۰۰ از این نژاد در فیلمبرداری خود استفاده کرده اند.

این نژاد به صورت رایج در برنامه های سرگرمی زنده مانند نمایش سیرک و نمایش های مختلف نیز مشاهده می شوند. در لندن ، تیمی از فریزین ها هنوز هم برای کشیدن کالسکه فروشگاه های هارودز برای گشت و گذارهای تبلیغاتی و تحویل ها مورد استفاده قرار می گیرند.  همچنین به طور سنتی در انگلستان در مراسم تشییع جنازه هایی که نیاز به اسب های نعش کش دارند استفاده می شوند.

مشکلات سلامتی رایج

فریزین ها به دلیل اندازه شان مستعد ابتلا به بیماری بنام Osteochondrit disecans (OCD) یا پوکی استخوان جدا شده هستند. OCD نوعی بیماری است که در اسب های جوانی که به سرعت رشد می کنند و بالغ می شوند و تا بیش از ۱۵ اینچ  ارتفاع دارند یافت می شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که غضروف در انتهای یک استخوان در حال رشد،  به جای تبدیل شدن به استخوان، تجزیه می شود. در نتیجه تجزیه ، ممکن است قطعات کوچک غضروف شکسته شده و در کیست استخوان سفت شده و باعث ایجاد التهاب و درد در مفصل شوند. درمان شامل تزریق مفصل  است و جراحی نیز ممکن است.

کوتولگی (Dwarfism) نوعی اختلال ژنتیکی است که می تواند روی هر نژادی تأثیر بگذارد و بیشترین میزان را در نژادهای پونی نشان می دهد اما در نژاد فریزین همواره وجود دارد. این اختلال باعث می شود بدن به شدت نامتناسب و ناتوان باشد.

فریزین ها در معرض عفونتی به نام scratches (خراش) قرار دارند که سبب پوسته پوسته و زخم شدن پوست در قسمت پشت ساق و مچ می شود. این عفونت با ایستادن در جاهای مرطوب ایجاد می شود و موهای پا (feathers) باعث می شوند که آن نواحی از بدن برای مدت طولانی تر مرطوب باقی بمانند که می تواند باعث ایجاد ناراحتی در اسب آسیب دیده شود ، اما می توان با تراشیدن منطقه آسیب دیده سبب خشک شدن سریع تر آن شد و با استفاده از محلول تمیز کننده ای مانند ید آن ناحیه را ضدعفونی کرد.