زادگاه دقیق هافلینگر ناشناخته است، اما پیشینه ی نژاد آن ها شامل پونی های کوهستان های تیلور در اتریش می شود. اجداد همه ی هافلینگرها به نریان پایه فولی ۲۴۹ که در سال ۱۸۷۴ به دنیا آمد، برمی گردد. بخاطر قدرتمند و سرسخت بودن این اسب های سخت کوش توسط کشاورزان برای کشیدن ،به عنوان اسب های گاری و برای حمل و نقل استفاده می شدند. نام هافلینگر از روستایی به نام هافلینگ در منطقه ای که حالا متعلق به ایتالیاست می آید و جایی ست که فولی در آن به دنیا آمده است.

با داشتن خون اسب های بسیار سخت کوش که به پونی هافلینگر به ارث رسیده ، آنها قوی و سرسخت است. این اسب های چند استعدادی جذاب، برای طول عمر و خوی عالی شان شناخته شده اند. اسب پونی هافلینگر بسیار مردم گرا ست و ذات دوستانه و مطیعی دارد. بخاطر باهوش و معقول بودن، سریع  همه چیز را یاد می گیرند و “همه فن حریف” اند. در همه ی رشته ها جایگاهی دارند اما لزوما در هیچ یک متخصص نیستند. برای سوارکاری تریل و استقامتی و همچنین سوارکاری درمانی استفاده می شوند. در نمایش سوارکاری ، پرش ، و پرش از مانع کم تا متوسط موفق هستند. این نژاد همچنین برای رانندگی و کار و کشیدن تجهیزات مزرعه به طور گسترده ای استفاده می شود.

تا سال ۱۹۴۵ هافلینگر ابتدائا در منطقه ی مرکزی آلپ پراکنده شده بود. از آن زمان به یک نژاد جهانی تبدیل شدند که در بیش از شصت کشور پرورش یافت. دفتر ثبت آمریکایی هافلینگر در آکرون اوهیو یکی از ۲۲ دفتر ثبت ملی است که کنفدراسیونی تحت نظارت فدرانسیون جهانی هافلینگر تشکیل می دهد. درحال حاضر بیش از ۲۰هزار هافلینگر در ایالت متحده به ثبت رسیده است.

تاریخچه پونی هافلینگر

گرچه زادگاه دقیق پونی هافلینگر ناشناخته است،اما بر این باورند که هافلینگرها از یک نریان فرستاده شده به مارگریو لوییس از براندنبرگ توسط پدرش ، امپراطور رومی مقدس ، زمانیکه او با مارگارت مالتاش از تیرول در ۱۳۴۲ ازدواج کرد ، ریشه می گیرند.

صرف نظر از زادگاه های قبلی، همه ی هافلینگرها ریشه شان به فولی برمی گردد. جفت فولی یک مادیان محلی اهل تیلور زیبا بود. پدرش یک نریان عرب بود، که پدربزرگش در قرن نهم به اتریش آورده شده بود.

تنها هفت خط خونی نریان ، معین شده یعنی A,B,M,N,S,ST و W برای هافلینگر مجازند تا به عنوان نژاد اصیل درنظرگرفته شوند. همه ی هافلینگرها از لحاظ رنگ خرمایی یا کرند هستند، با سرهای خوش فرم ،یال های بلند و پاهای عقبی عضله ای.

با کارکردن در مزرعه های کوچک و شیب دار کوهستان در آلپ، این اسب های سخت کوش از روی محبت به عنوان “تراکتور آلپ” نامیده می شوند. زندگی کردن نزدیک صاحب شان، آن ها را طوری پرورش داد تا باشخصیت، معقول و مهربان باشند.

خصوصیات ظاهری هافلینگر

هافلینگرها به طور معمول خرمایی کم رنگ تا خرمایی مایل به جگری تیره با یک یال و دم کم رنگ یا پنبه ای رنگ هستند. ناخالصی های رنگی در این نژاد ناخواسته هستند.در برخی از آن ها نیز لکه های رنگی در پا وجود دارد.

اندازه ی آن ها بین ۵۴ تا ۶۰ اینچ ، یا ۱۳.۲ تا ۱۵ وجب است. هافلینگرها باید لاغر باشند، دارای سر ظریف با چشمان گیرا، یک گردن خوش فرم ، تنه ی انعطاف پذیر و کفل با اندازه ی متوسط هستند.آن ها باید ظاهر یک ورزشکار به تمام معنا با یک ساختار بدنی هارمونیک را داشته باشند.

گام برداشتن آنها باید واضح و ریتمیک باشد. پیاده روی باید به طور واضحی چهار ضرب باشد، و یورتمه دو ضرب، و چهارنعل سه ضرب باشد.

مراقبت و غذا دادن به پونی هافلینگر

هافلینگرها به فضای اصطبل بزرگی نیاز ندارند. همانطور که گفته شده این نژاد معمولا در نزدیکی انسان ها زندگی می کردند و عادت کرده اند که در قبال نگه داریشان کار کنند. اگر در کارشان به چالش کشیده نشوند به راحتی کسل می شوند، و عوامل سرگرم کننده باید برایشان فراهم باشد. آن ها از “توپ های اصطبلی”، “اسباب بازی های پونی”  یا برخی انواع دیگر از اسباب بازی های اسبی لذت میبرند. بسیار اجتماعی هستند و از همراهی با اسب های دیگر لذت می برند.

فعالیت ها و آموزش

این نژاد در بیشتر رشته ها خوب عمل می کند. این اسب واقعا همه فن حریف است، گرچه لزوما در همه ی رشته ها تخصص ندارد. معمولا در نمایش سوارکاری ، پرش ، و پرش از مانع کم تا متوسط موفق هستند ،این نژاد همچنین برای حمل و نقل و کار و کشیدن تجهیزات مزرعه به طور گسترده ای استفاده می شوند.این اسب یک اسب استقامتی قابل اعتماد است و باهوشی و سرعت اش او را برای بسیاری از رشته های ورزش اسبی غربی مناسب می سازد.

مشکلات رایج سلامتی

این اسب های قدرتمند به آسانی نگه داری می شوند و خطرات سلامتی خاصی ندارند. به علت توجه زیادی که به پرورش این اسب ها صورت می گیرد، نقص هایی در آن ها باعث بیماری می شود .  سم به سمت داخل،سم به سمت بیرون ، کج شدن زانو یا ساق پای پرانتزی، تنگی یا پهنی در مفصل بین چهارسر زانو  از جمله مشکلاتی است می تواند این اسب ها را درگیر کند. اما هافلینگر معمولا قوی و سالم است.

چه مدت یک هافلینگر عمر می کند؟

این اسب ها از آغاز فقط در منطقه ی آلپ مرکزی پرورش می یافتند ، اما از زمان تبدیل به یک نژاد جهانی در بیش از شصت کشور در حال پرورش هستند. پونی های هافلینگر می توانند تا چهل سال زنده بمانندپ. بنابراین می توان گفت یک پونی می تواند شما را تا بزرگسالی و تا سنین میانسالی همراهی کند!