نژاد اسب هانوورین

نژاد اسب هانوورین

اسب هانوورین یک اسب از نژاد خون گرم است؛ خون گرم ها مخلوطی از اسب های سبک(لایت) و سنگین هستند. این نژاد یکی از قدیمی ترین و پرشمارترین انواع خون گرم هاست. تاریخچه ی آن به قرن 17ام بازمی گردد، زمانیکه نریان های اسپانیایی، شرقی و ناپولیایی به آلمان وارد شدند.

هانورین ها یک نژاد از اسب سبک هستند. همانطور که اشاره شد اسب هانوورین سبک و همچنین به عنوان اسب های خون گرم نیز شناخته می شود. نژادهای اسب لایت عموما زیر ۱۵۰۰ پوند وزن دارند. معمولا به عنوان اسب های سوارکاری برای اوقات فراغت استفاده می شوند. به دلیل چابک و سریع بودن، بسیاری از آن ها در مسابقه اسب سواری، در میدان نمایش ،و برای کار در مزرعه نیز استفاده می شوند.

اسب های سبک به چندین روش مختلف گروه بندی می شوند، یکی اینکه زادگاه آن ها از کدام قاره یا کشور است. این نوع اسب به دلیل  داشتن توانایی پرش خوبی که دارند برای نمایش سوارکاری یا اسب سواری تفننی مناسب هستند.

تاریخچه اسب هانوورین

ردپای اسب هانوورین در قرن ۱۷ ام در تاریخ پیدا شد، زمانیکه نریان های اسپانیایی، شرقی و ناپولیایی با مادیان های محلی جفت شدند و هولشتاین را به وجود آوردند. جرج دوم، که پادشاه انگلستان و منتخب هانوفر بود، یک انبار آذوقه برای نریان ها در شهرستان سل تاسیس کرد و ۱۴ تا از این هولشتاینرها را برای برنامه ی پرورشی خود انتخاب کرد. او خون تروبرد ها را وارد کرد تا ساختمان اسب ها را سبک تر کند و بنیه ی آن ها را تقویت کند. اسب هانوورین به عنوان اسب های کالسکه ،برای سوارشدن سواره نظام یا برای کار کشاورزی در نظرگرفته شده بودند.

در طی جنگ های ناپلئونی، انبار سل خالی شد و تنها ۳۰ نریان باقی ماند. تروبرده ای آورده شده از انگلیس برای دوباره پرکردن انبار استفاده شدند. درحالیکه در گذشته مقدار خون تروبردها محدود به ۲-۳درصد بود که از سبک شدن بیش از اندازه اسب ها جلوگیری می کرد، تاثیر آن ها تا حدود ۳۵% افزایش یافت و درنتیجه اسب هایی تولید شدند که بسیار سبک تر از این بودند که کار کشاورزی انجام دهند، کاری که اساسا برای آن درنظر گرفته شده بودند.

پرورش دهندگان اسب هانوورین تلاش کردند تا پرورش نوع سنگین تر را با استفاده از خطوط خونی ذاتی هانوورین مطابق استاندارد درآورند، اما بعد از جنگ جهانی دوم استفاده از اسب در کشاورزی کاهش پیدا کرد و بسیاری از پرورش دهندگان شروع به تولید اسب های سواری مسابقه ای کردند. هانوورین های امروزه حرکت زیاد زانو از هانوورین های اولیه که اسب کالسکه ای بودند را نشان نمی دهند و سبک تر از نوع اولیه آن ها هستند. هم اکنون  بسیاری از آن ها به عنوان اسب های مسابقه ای در مسابقات پرش استفاده می شوند.

پرورش هانوورین ها درحال حاضر توسط انجمن پرورش دهندگان هانوورین های خون گرم در هانوفر کنترل می شود. انبار نریان در سل توسط دولت فدرال نیدرزاکسن حفظ و نگهداری می شود.

اسب هانوورین

ویژگی های ظاهری اسب هانوورین

هانوورین ها  15.3 تا ۱۶.۲  وجب قد دارند و در بالای میانگین قد هستند.آن ها تمایل به داشتن یک سر سبک و با اندازه ی عادی همراه با یک گردن دراز و بزرگ و شانه های شیب دار دارند. تا حد زیادی عضله ای هستند با یک کفل صاف و دست و پای قدرتمند، طول استخوان زیر زانو در ساق پاهای آن ها خوب است.

 در رنگ های خرمایی، کهر، مشکیف قهوه ای، و خاکستری وجود دارند. به طرز جالبی، مقررات ثبت اسب هایی که بسیار سفید اند، خاکستری ،و اسب های کرم رنگ را ممنوع کرده است!

مراقبت و آموزش و فعالیت

هانوورین ها به علت اندازه ی بزرگشان نیازمند مقدار بیشتری غذا نسبت به بیشتر اسب ها هستند. موفق ترین خون گرمان در جهان هستند و در رقابت ورزشی اسب ها برتری دارند. به شدت در پریدن با استعداد هستند و  در یورتمه روی فعال اند تا اسب های زیبایی برای نمایش سوارکاری باشند.

مشکلات سلامتی رایج و پروش آن ها

اسب هانوورین برای قوت و بنیه ی شان شناخته شده است، عموما اسب تنومند و سرسختی هستند. هانووریان ها بسیار گران هستند و سخت تر از دیگر نژادها به دست می آیند زیرا آن ها بسیار اسب های مطلوبی هستند و پرورش آن ها به سختی انجام پذیر است.

انجمن پرورش دهندگان هانوورین در هانوفر بر پرورش و ثبت اسب های هانوورین نظارت می کند و به انجمن های هانوورین ملی در کشورهای دیگر اجازه می دهد تا زمانیکه با استانداردهای انجمن هماهنگ باشند ،اسب ها را ثبت کنند. قبل از اینکه یک اسب بتواند به عنوان یک هانوورین ثبت شود، باید توسط یک نماینده از انجمن ملی هانوورین بازرسی شود. این تست  ،تاییدیه نوع (چقدر این اسب نزدیک به ایده آل این نژاد است)، و کارایی ورزشی این اسب را تعیین خواهد کرد.

نظرات کاربران ( 0 نظر )