بیگ بن در اصل “وینستون” نام داشت که به یاد وینستون چرچیل که ۱۳ سال قبل از او مرده بود نامگذاری شد.  وینستون چرچیل یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین رهبران سیاسی قرن بیستم بود. بیگ بن در ۲۰ آوریل ۱۹۷۶ به دنیا آمد و به عنوان یک کره اسب، قد و قواره نامعمولی داشت. مادر او فقط ۱.۵۲ متر و پدرش ۱.۶۲متر بلندی قامتشان بود.

در بالغ ترین سن خود بیگ‌ بن به قد ۱.۸۰متر رسید. این اسب کهر گیلاسی رنگ در سال ۱۹۸۴ شروع به شرکت در مسابقات پرش نمایشی کرد که خیلی زود تبدیل به حرفه موفق و طولانی‌مدت او شد. بیگ بن با سوارش یان میلار برنده بیش از ۴۰ عنوان گرندپریکس، از جمله ۶ دربی اسپروز میدوز شدند و همچنین جام جهانی قهرمانی پرش نمایشی را دو سال متوالی از آن خود کردند. اولین فینال جام جهانی او در گوتنبرگ سوئد در سال ۱۹۸۸ و فینال سال بعدش در تمپا فلوریدا بود. او در سال ۱۹۸۹ برنده گرند پریکس بوردو فرانسه و اشتوتگارت آلمان شد و به رتبه اول در رده بندی جهانی دست پیدا کرد.

او دو بار نیز برنده جایزه بین المللی دوماریر شد که در زمان خودش گران ترین جایزه گرندپریکس بود. بعد از ۱۱ سال رقابت در سرتاسر جهان، بیگ بن سال ۱۹۹۴ مزرعه ای در پرث اونتاریو را برای بازنشستگی خود در سن ۱۸سالگی برگزید. او به تالار مشاهیر ورزشکاران افسانه ای اونتاریو وارد شد و در کنار نورترن دنسر (اسب مسابقه افسانه‌ای تروبرد) تنها اسب هایی هستند که به تالار مشاهیر ورزش کانادا وارد شده اند. در سال ۱۹۹۹ کانادا به افتخار بیگ بن عکسش را بر تمبرهای کشورش چاپ کرد. داستان زندگی او در کتابی با عنوان “بیگ بن” به نقل از لارنس اسکنلان بازگو شده است.

در سال ۱۹۹۲ تصادف تریلر هولناکی رخ داد که ۲ اسب مرده بر جای گذاشت. یک اسب هم  چنان بد آسیب دید که برای همیشه غیر قابل سواری شد و اسب دیگری که دیگر هیچ وقت سوار تریلر نشد. بیگ بن از این حادثه با دو ضربه به ناحیه شکم جان سالم به در برد. او دو ماه بعد از حادثه برنده جایزه گرند پریکس شد.

مرگ بیگ بن

بیگ بن در مزرعه میلار بروک به تاریخ  ۱۱ دسامبر ۱۹۹۹ با مرگ مصنوعی و بی درد، در سن ۲۳سالگی از رنج و عذاب آزاد شد. این اتفاق بعد از معاینه دو دامپزشک انجام شد و آنها اعلام کردند که چاره‌ای برای درد طاقت‌فرسای شکمش ندارد.  این اسب بر بلندای تپه ای دفن است که بر آن مزرعه اشراف دارد. سال ۲۰۰۰ تیمار کننده شخصی او، سندی پترسون در کتابی با نام “هر روز یک سیب: مجموعه داستان‌های دلگرم‌کننده از اسب های واقعی” به ویراستاری از کیمبرلی گتو، مطلب تکان‌دهنده‌ای در ستایش بیگ بن نوشت.

 دفتر تجاری منطقه پرث، مجسمه برنزی جالبی از این اسب و یان میلار را در نزدیکی مزرعه میلار بروک که محن دفن او بود برپا کرد. این مجسمه در پارکی خوش منظره و کنار سرچشمه های رودخانه تی، در مرکز شهر زیبای پرث اونتاریو قرار دارد که از مکان آرامیدن ابدی خودش دور نیست.

این اسب مورد تحسین بسیاری از مردم جهان است. یان میلار از اصلی ترین آنهاست؛ او می دانست که چه توانایی هایی داشت و میتوانست از پس هر مانعی بر بیاید. طرفدارانش برای او هدیه های عاشقانه می فرستادند و به هنگام مریضی یا مصدومیت کارت پستال هایی با آرزوی سلامتی ارسال می کردند. طرفداران او با سن و سال های مختلف شیرینی سبوس گندم می‌فرستادند، سوارکاران جوان نگاهشان به یان میلار و بیگ بن بود و آرزوی  داشتن اسبی چون او را در دل می پروراندند. بعد از مرگش، آنها تصویر بزرگی از بیگ بن را در حالیکه یان میلار سوار و خیره به او بود، در مزرعه مورد علاقه اش نقاشی کردند. بریر نیز مدل تجسمی از روی بیگ بن ساخته است.