اسب نژاد ترکمن

اسب نژاد ترکمن

اسب ترکمن از نژاد ترکمن خالص می باشد که یکی از پر اهمیت ترین گونه های اسب ایران است که پرورشگاه های اصلی آنان ترکستان سابق و ترکمن صحرا می باشد و نه تنها برای ایران بلکه برای جهانیان ارزشمند است و همواره یکی از بهترین اسب ها در زمینه سوارکاری بوده است

قبل از اطلاع درباره اسب نژاد ترکمن باید بدانید که طبق مشاهدات و اطلاعات به دست آمده از حجاری ها ،ایران باستان همواره مهد پرورش برترین نژادهای اسب در دنیا بوده است و از اسب ها در زمینه دامپروری،سوارکاری ، صنعت و… استفاده می کردند. مارکوپولو هم عقیده داشت از بهترین و زیباترین نژاد های اسب در ایران وجود دارند. برترین نژادهای سوارکاری در ایران به سه دسته کلی تقسیم می شوند که عبارتند از:

  • نژاد ترکمانی
  • نژاد قشقایی
  • نژاد عربی

در این مقاله می خواهیم به بررسی اسب ترکمن که یکی از نژاد های اصیل اسب می باشد، بپردازیم. شواهد تاریخی نشان می دهد که داریوش هخامنشی و دیگر بزرگان تاریخ از اسب نژاد ترکمن استفاده می کردند چنانچه داریوش در سپاه خود سی هزار رأس اسب ترکمن داشت که پیروزی های لشکر او در میادین جنگ،مدیون این اسب های تیز و چابک بود.

و همچنین اشکانیان،هخامنشیان،صفویان،سلجوقیان و سکاها نیز از اسب ترکمن در نظام خود استفاده می کردند.

اسب نژاد ترکمن را بیشتر بشناسید!

اسب ترکمن از نژاد ترکمن خالص می باشد که یکی از پر اهمیت ترین گونه های اسب ایران است که پرورشگاه های اصلی آنان ترکستان سابق و ترکمن صحرا می باشد و نه تنها برای ایران بلکه برای جهانیان ارزشمند است. این اسب ها بیشتر در گرگان، جرگلان، گنبد کاووس و منطقه راز و از توابع استان خراسان شمالی پرورش می یابند

مشخصات ظاهری اسب ترکمن

اسب ترکمن دارای ویژگی های خاصی است که تحمل گرما ،سرعت ،چابکی، مقاومت در پیمودن راه های طولانی و خلق و خویی آرام از خصوصیات بارز آن می باشد. اکنون خصوصیات ظاهری اسب ترکمن را بررسی می کنیم:

رنگ بدن: این نژاد از اسب ها رنگ های متفاوتی دارند اما عمدتا خاکستری رنگ هستند.

قد: اکثر این اسب های زیبا، قدی حدود ۱۴۸_ ۱۵۸ سانتیمتر دارند. به طور متوسط قد اسب ترکمن نر حدود ۱۴۸ تا ۵/۱۵۴ سانتیمتر و ماده های آن ها حدود ۱۴۷ تا ۱۵۲ سانتی متر می باشند

اندام کلی: این اسب های زیبا برخلاف اندام لاغری که دارند،اسکلت بدنی آن ها قدرتمند و قوی هستند.

سر: اسب ترکمن صورت ظریف،استخوانی وکشیده،ظریف و استخوانی دارند و سر آن با زاویه ۴۵ درجه روی گردن واقع شده است.

چشم: این اسب ها دارای چشمانی درشت هستند و عمدتا حدقه چشم آن ها فاقد برجستگی است.

گوش : گوش های این نوع اسب ها کمی بلند می باشد.

گونه: گونه های این نوع اسب برجستگی ندارد.

شانه: شانه های اسب ترکمن کمی بلند و تا حدودی عضلانی است.

شکم: این اسب ها دارای شکمی تخت و صاف می باشند.

اندام حرکتی: اندام حرکتی این اسب ها با مفاصلی بلند و قوی هستند

گردن: گردن اسب های نژاد ترکمن بلند و کشیده است و هیچگونه قوسی در بالای گردن آن ها وجود ندارد.

سم: سم این اسب ها عمدتا ضعیف و سفید رنگ هستند

اسب نژاد ترکمن

اسب نژاد ترکمن آخال تکه

اسب ترکمان آخال تیکه، به اسب طلایی مشهور است و سرعت،استقامت و هوش بالایی که دارد سبب برتری او شده است. به همین جهت از این اسب برای مسابقات و نمایش های سوارکاری استفاده می شود. این اسب با آب و هوای کویری و نیمه کویری بسیار سازگار است.

اسب نژاد ترکمن چنارانی

اسب ترکمن چنارانی از اسب های بومی منطقه چناران خراسان می باشد که از حواس شش گانه قوی و بسیار بالایی برخوردارند. اسب ترکمن چنارانی دستگاه گوارش قوی دارد که سبب بهینه شدن هضم و جذب غذای در دستگاه گوارش آن ها می شود و به همین جهت اسب مناسب ورزش است که به غذای کمتری احتیاج دارد.

هم چنین این گونه اسب ها به علت دارا بودن حجم تنفسی بالا، می توانند اکسیژن بالایی جذب بافت های بدن خود کنند و در نتیجه برای فعالیت های ورزشی بسیار مناسب هستند. این نوع از اسب ها آرام هستند و تنها در زمان روحی نامناسب لگد و ضربه وارد می کنند.اسب ترکمن چنارانی ،از جمله حیواناتی هستند که عاطفی اند و خیلی زود به صاحبان خود وابستگی پیدا می کنند.

اسب ترکمن جرگلانی

در کشور پهناور ایران علی الخصوص مناطق جرگلانی و روستاهای مجاوری که در بجنورد و خراسان هستند،این نوع نژاد اسب وجود دارد. این اسب ها بسیار تنومند و مطیع هستند و از این رو برای استفاده در رشته پرش کاربرد دارند .

اسب ترکمن یموت

اسب ترکمن یموت کاربرد های جالبی از جمله کورس، پرش، سواری دارند و به راحتی رام و اهلی می شوند. تغذیه این گونه اسب ها جو،کاه، علف بهاره و یونجه  است.  این اسب ها مقاومت بالایی دارند و برای مسابقات پرش ، درساژ ، اسب دوانی و مسابقات سه روزه مناسب و خوب هستند.

پوشش اسب نژاد ترکمن

اسب ترکمن پوششی مخصوص و منحصر به فردی دارد که همراه با زیورهایی است که به اسب زیبایی و جلوه ای ویژه میبخشد. این پوشش ها از چند قسمت تشکیل شده اند که عبارتند از:

۱) اچوگی که درونی ترین پوشش اسب می باشد.
۲) پس از از اچوگی نمد دیگری روی اسب قرار می دهند که  «گزرمن»نام دارد.
۳) پوشش های دیگری نیز به نام«جل» و «اورتمن» وجود دارند.

همه ی این پوشش های نام برده شده را با بندی به نام «قارن باق» (شکم بند) به تنگ گاه سینه ی اسب متصل می کنند. هم چنین در فصل زمستان اسب را با نمد سفید و بزرگی به نام بورامه کچه می پوشانند .به سم اسب ها عمدتا نعل وصل نمی کنند زیرا خاک صحرا  نرم می باشد و اسب به نعل نیازمند نخواهد بود.البته اسب ها زین و رکاب برای مهار شدن دارند.

نظرات کاربران ( 2 نظر )

  • یوسف گلی اردیبهشت ۹, ۱۴۰۱

    خیلی خوب و عالی بود ممنونم. اما اسب ترکمن را برای بردن مسابقه به اسبهای انگلیسی و استرالیایی میکشند تا کره اسب دو خون (تروبرد) بگیرند آنقدر هزینه میکنند که شاید برنده مسابقه با اسب ترکمن باشد.هرچند که مادراکثر کره اسبهامادیانهایی که سیلممی هستند از نژاد ترکمن است.اماکاش میشد مثل ۱۰۰سال گذشته هرکسی اسب ترکمن خودش رامیآوردند و پرواز کردن برروی اسب ترکمن را تجربه میکردند… اسب ترکمن عضو خانواده ی ترکمنهاست..بچه بود پدرم میگفت اسب ترکمن بال های ترکمن است که میتونی سوارش شدی درصحرا بتازی وپرواز کردن را تجربه کنی!!!👍❤❤❤

    پاسخ دهید
  • یوسف گلی اردیبهشت ۹, ۱۴۰۱

    (۵/۵)

    بسیار عالی و خوب بود تشکر میکنم👍❤🙏🙏🙏🙏🙏🌹🌺🌻🌷💐

    پاسخ دهید