سوارکاری سبک غربی (وسترن) تجهیزات و مسابقات آن

سوارکاری سبک غربی (وسترن) تجهیزات و مسابقات آن

سوارکاری سبک غربی ( وسترن ) در شمال آمریکا نشات گرفته از کشورگشایان اسپانیایی در قرن هفدهم است. هنگامیکه آن ها به جایی که امروزه تگزاس و کالیفرنیا نامیده می شود سفر کردند، این سبک از سوارکاری شروع به رواج یافتن در سراسر قاره کرد.

هم تجهیزات و هم سبک سوارکاری برای برآورده کردن نیازهای کاری گاوچران ها در غرب آمریکا تکامل یافت. گاوچران های آمریکایی نیاز داشتند تا ساعت های طولانی نشسته بر زین روی زمین ناهموار کار کنند، گاهی اوقات نیاز داشتند تا یک گاو را با طناب ببندند. به دلیل لزوم کنترل اسب با یک دست و استفاده از طناب با دست دیگر، اسب های سبک غربی برای مهار گردن آموزش دیده بودند، که این یعنی تغییر دادن مسیر با وارد آوردن فشار اندکی به گردن اسب. همچنین اسب ها آموزش دیده بودند تا درجه ی خاصی از آزادی را در استفاده از غرایز ذاتی شان اعمال کنند تا حرکات یک گاو را دنبال کنند، پس بدین ترتیب یک سبک سوارکاری گسترش یافت که بر نشستن طولانی و ایمن ، و روش های آموزشی تاکید داشت که یک اسب را تشویق می کرد تا به یک تماس گردنی بسیار اندک پاسخ نشان دهد.

گرچه تفاوت های قابل توجهی در تجهیزات وجود دارد، اما تفاوت های کمتری بین سوارکاری سبک انگلیسی و سبک غربی در نگاه اول به چشم می خورد. هردو سبک ایجاب می کنند که سوارکار یک نشیمن گاه قابل اطمینان داشته باشد، طوری که باسن  و شانه ها نسبت به پاها تعادل داشته باشند و دست ها از نشیمن گاه جدا باشند تا از تکان دادن سریع دهان اسب و تداخل با انجام کارش جلوگیری شود.

پس از این مقدمات، رویدادهای رقابتی جدید سبک غربی از جمله جداسازی، مهار اسب، رویداد های سرعت گسترش یافت. شهرت سوارکاری وسترن در طی سال های اخیر به طور فوق العاده ای رشد یافت و علاقمندان به سوارکاری وسترن یا همان سبک غربی حالا در سراسر دنیا پیدا می شوند.

مسابقه سبک غربی بشکه (barrel)

مسابقه سبک غربی بشکه (barrel)

مسابقه ی بشکه ،سرعت، دقت، و کنترل اسب و سوارکار را می سنجد. اسب و سوارکار باید از یک مثلث متشکل از سه بشکه که در فواصل معین قرارگرفته اند با نهایت سرعت ممکن و بدون خطا عبور کنند. بشکه ها با یک الگوی برگ شبدری جای گذاری شده اند. سخت ترین حرکات ممکن باید دور بشکه ها با حفظ و کنترل سرعت انجام بگیرد.

اگر یک بشکه به زمین بیفتد جریمه ها با اضافه کردن مقدار زمان مشخصی به زمان نهایی جفت رقابت کننده، اعمال می شوند. خارج شدن از مسیر یا خروج از الگو منجر به رد صلاحیت فرد می شود. جفت سوارکار و اسبی که سریعترین زمان ممکن را داشته باشد برنده می شود.

مسابقه جداسازی (cutting)

مسابقه جداسازی (cutting)

مسابقه جداسازی، غریزه، هوش، و چابکی اسب و آموزش دیدگی و توانایی تصمیم گیری معقول ارائه شده توسط سوارکار را می سنجد. یک جفت رقابت کننده باید یک گوساله از یک گله ی گاو انتخاب کرده، آن را مجزا نگه دارد، و از بازگشت او به گله جلوگیری کند. در زمانی که برای این کار اختصاص داده شده است؛ بیشتر از یک گوساله می تواند در مسابقه از بقیه جدا شود، اما در یک زمان واحد فقط یک گوساله باید جدا شود.

“حس گاوی” اسب های جداکننده، همان غریزه و توانایی آن ها برای هماهنگی با حرکات گوساله است. در انتها با داوری درمورد عواملی نظیر سرپیچی کردن گوساله ی انتخابی و هر خطایی که توسط اسب/سوارکار رخ داده است ،امتیاز داده می شود.

مسابقه مهار اسب  (reining)

رویدادی طراحی شده که در آن توانایی ورزشی یک اسب از نوع وسترن در میدان نمایش داوری می شود. . در مسابقه مهار اسب، از رقابت کنندگان خواسته شده تا یکی از چندین الگوی مورد تایید را اجرا کنند. هر الگو شامل دایره های کوچک آهسته، دایره های بزرگ تند،یورتمه ضربدری و دوضرب، عقبگرد، چرخش ۳۶۰ درجه در مکان، حمایت ها، توقف های اصطکاکی هیجان انگیز می باشد.

نظرات کاربران ( 1 نظر )

  • سیّدمحمّدزعفرانچی بهمن ۲۰, ۱۴۰۱

    (۵/۵)

    احسنت

    پاسخ دهید