رشته های سوارکاری در المپیک کدامند؟

رشته های سوارکاری در المپیک کدامند؟

شاخه های ورزشی سوارکاری المپیک عبارت است از: 1- درساژ ( نمایش سوارکاری اسب) 2- رویداد سه روزه 3- نمایش پرش

ورزش های سوارکاری از ابتدا بخشی از بازی های المپیک بودند. اسب سواری ابتدا در سال ۱۹۰۰ در بازی های المپیک گنجانده شد. در ابتدا در المپیک های مدرن، تنها افسرهای گماشته شده اجازه داشتند تا در این مسابقات رقابت کنند.از سال ۱۹۵۲ قوانین شروع به تغییر کرد و به غیرنظامیان و زن ها نیز اجازه ی رقابت می داد. مسابقات سوارکاری اسب یکی از معدود شاخه های ورزشی المپیک بود که به زن ها اجازه ی رقابت برابر با مردها را می داد.

مسابقات

شش رویداد سوارکاری در المپیک وجود دارد که در مکان های خاصی برگزار می شود:

  • رویداد سه روزه، رقابت تیمی
  • رویداد سه روزه، رقابت فردی
  • درساژ، رقابت تیمی
  • درساژ، رقابت فردی
  • پرش، رقابت تیمی
  • پرش، رقابت فردی

همه ی رشته های ورزشی المپیک تابع قوانین فدراسیون بین المللی سوارکاری(FEI) هستند.

درساژ المپیک

درساژ

درساژ آموزش اصولی یک اسب برای حمل یک سوارکار با  ظرافت خاصی است. رقابت های درساژ سطح آموزش اسب و تیم سوارکار را نشان می دهد. در حین درساژ،مشاهده می کنید که اسب در قدم های متفاوت و با سرعت های متفاوت در همان نوع قدم ها حرکت می کند. از اسب ها خواسته می شود که در طی خطوط مستقیم یا دایره وار بحرکت کنند. از اسب ها همچنین خواسته می شود که به نرمی و مطیع به سمت پهلو، مورب و در جای خود حرکت کنند.زمانیکه اسب در حال حرکت است و کمر و پاهای اسب در ارتفاع بالاتری قرار دارد شما اسب ها را به حالت “کالکشن” مشاهده می کنید، و زمانیکه اسب با پاهایش درحال پیشروی به جلو است درحالیکه هنوز کمر و گردن خود را در سطح بالاتری نگه داشته است ،شما او را در حالت “اکستنشن” مشاهده می کنید. رقابت درساژ در سطح المپیک پیشرفته ترین و ظریف ترین مهارت های سوارکاری را نشان می دهد.

اولین رقابت المپیک این رشته در سال ۱۹۱۲ برگزار شد گرچه این ورزش قرن ها قدمت دارد. در درساژ المپیک  پنج داور فدراسیون بین المللی سوارکاری امتیاز میدهند ؛ هرکدام از آن ها در مکان متفاوتی دور میدان مسابقه قرار دارند. امتیازات براساس دقت و مهارت هر حرکت تعلق می گیرند و در یک مقیاس ۰تا۱۰ رتبه بندی می شود.

اسب ها و سوارکاران در المپیک در بالاترین سطح درساژ شناخته شده توسط FEI به رقابت می پردازند. کور یا فری استایل(سبک آزاد) یک آزمون درساژ است که همراه با آهنگ با حالت رقص باله انجام می شود. امتیاز براساس دقت حرکت ها و تاثیرگذاری هنری آن تعلق می گیرد.

پرش با اسب در المپیک

مسابقات پرش با اسب

این نوع مسابقات توانایی اسب و سوارکار برای پرش از روی یک سری موانع درون یک رینگ سوارکاری را می آزماید. شما اسب ها و سوارکارانی را می بینید که در یک دور از پیش تعیین شده ۱۰ تا ۱۶ پرش از روی موانعی انجام می دهند که تا ۶ فوت پهنا و ۶ اینچ(۲متر) ارتفاع دارند. مسیرها طوری طراحی شده اند که پیچ های سختی دارند و موانع رنگی که هم چالاکی جسمی و هم روانی اسب و سوارکار را به چالش می کشد.سوارکار باید در مدت زمان مشخصی این دورها را به پایان برسانند و جریمه ها برای پایین انداختن نرده ها و خطاهای دیگر محاسبه می شوند.

امتیازات بر اساس تعداد پرش های به زمین رسیده، افتادن ها، لمس موانع، امتناع از پرش ها و جریمه های زمانی، اعمال می شوند. سوارکاری که کمترین جریمه را داشته باشد برنده می شود. در وضعیت مساوی با انجام پرش ها همراه با اعمال جریمه ها و سریعترین زمان طی شده وضعیت مساوی رقبا از بین می رود. سوارکاران قبل از انجام سوارکاری مسیر را بررسی می کنند تا برای بهترین استراتژی پرش از روی این دورهای چالشی برنامه ریزی کنند.

رویداد رقابت سه روزه با اسب المپیک

رویداد رقابت سه روزه

این نوع مسابقات المپیک آزمونی برای سنجش مهارت، تردستی، شجاعت، و سرسختی اسب و سوارکار می باشد. رویداد رقابت سه روزه در سه روز انجام می گیرد و متشکل از سه رشته ورزشی است: پرش صحرایی(کراس)، درساژ و پرش در استادیوم. مرحله ی پرش صحرایی در مسیر طبیعی و اشیاء ساخت دست بشر اتفاق می افتد. تا ۴۰ مانع می تواند در مسیر وجود داشته باشد که اسب ها باید از روی آن ها بپرند یا در طول مسیر از میان آن ها عبور کنند که این مسیر تا ۴ مایل می تواند ادامه داشته باشد.

امتیازات براساس سرپیچی های اسب از پرش، رسیدن به مقصد در زیر یا بیشتر از زمان تعیین شده و سقوط سوارکار تعلق می گیرند.

امکانات و مکان مسابقات

درساژ

درساژ المپیک در یک محیط مسطح ۲۰ در۶۰ متری برگزار می شود. بر اسب ها زین و برگهای کوچکی که عموما به رنگ مشکی است سوار می کنند. در سطح المپیک ، افسارهای اسب شامل یک دهانه ی مهارکننده است که یک دهنه ی لولادار درونش دارد (گاهی اوقات به آن افسار دوتایی نیز گفته می شود). از یک نوز بند صاف، نوزبند فلش، نوزبند هشتی، یا نوزبند افتاده ممکن است استفاده شود. (انواع نوزبند) زین ها در سبک درساژ با یک برگه ی صاف آویز از اسب و بالشتک مربعی شکل سفید رنگ ساخته شده اند.

سوارکاران یک کت که از پشت دنباله دار و از جلو کوتاه است، جلیقه ی زرد، کلاه استوانه ای، دستکش های سفید، شلوارهای تنگ سفید رنگ، و چکمه های بلند مشکی به تن می کنند.

یال اسب ها بافته می شود و ممکن است با نوار سفیدی بسته شود. دم ها نیز ممکن است بافته شده باشد ولی معمولا آزاد رها می شوند تا چرخش طبیعی دم اسب ها را ترغیب کند.

رویداد رقابت سه روزه

قوانین مربوط به زین و برگ و طرز لباس پوشیدن و مکان مسابقات برای درساژ و پرش به ورزش های فردی شباهت دارد. دور صحرایی شامل پرش هایی از روی موانع بسیار محکم از نوع طبیعی  است. در مرحله صحرایی، سوارکاران پیراهن ورزشی و کلاه ایمنی که رنگ تیم شان را نشان می دهد، کلاه ASTM/SEI ، دستکش و محافظ بدن به تن می کنند. ساعت های مخصوص مسابقه با یک صفحه نمایش بزرگ که سوارکاران را قادر می سازد زمان را پیگیری کنند، نمایش داده می شود. زین اسب مشابه مسابقه پرش خواهد بود.

نمایش پرش المپیک

مسابقات نمایش پرش المپیک با پیچ و تاب و چرخش های زیادی که دارد مهیج تر می شود. طراحان مسابقات در دور مسابقه پرش های افقی ، عمودی ، و ترکیبی را می گنجانند. فضاهای خالی بین موانع طوری تنظیم می شوند تا سوارکاران بتوانند طول هر گام اسب را کنترل کنند تا برای پرش بعدی به درستی اقدام کنند.

زین و برگ اسب متشکل از یک زین دارای برآمدگی در قسمت جلو است که تکیه گاهی است و به امنیت سوارکار برروی نرده ها کمک می کند. در سطح المپیک ، بالشتک های مربعی شکل سفید رنگ استفاده می شود. محدودیت های کمی در انواع افسار،دهنه ی لولا دار، و طناب زیر گردن اسب وجود دارد. برخی اسب ها ممکن است پوزه بند و دهانه لولادار پوشیده باشند. چکمه ،پوشش، لوازم محافظتی دیگر می تواند پوشیده شود.

سوارکاران باید کلاه های مورد تایید ASTM/SEI ،ضربه گیر، شلوارهای تنگ سفید یا برنزه بپوشند و اغلب در لباس تیم شان ظاهر می شوند. اسب ها به خوبی نظافت شده اند. دم ها ممکن است بافته شده باشند و یال های آن ها کشیده می شود و ممکن است بافته شده باشند.

طلا، نقره و برنز

هرکشور ممکن است حداکثر سه سوارکار رقابت کننده برای مدال های فردی در مسابقات درساژ داشته باشد. هرکشور ممکن است چهار سوارکار برای مسابقه پرش و پنج سوارکار در رویدادهای رقابتی برای گرفتن مدال های فردی داشته باشد.

رتبه بندی مسابقه نمایش پرش به وسیله ی پایین ترین میزان افتادن ها، جریمه ها و سریعترین زمان ها تعیین می شود.رتبه بندی درساژ توسط بالاترین امتیازات نسبت به ۱۰۰ درصد امتیاز ایده ال محاسبه می شود.

مدال های رویداد سه روزه به وسیله جمع امتیازات تمام مراحل تعیین می شود. در تمام موارد فوق، امتیازات جمع شده از تمام اعضای تیم محاسبه می شود تا تیم برنده در هر رویداد مشخص شود.

نظرات کاربران ( 0 نظر )